کار جدید او برای باله سلطنتی، چیزهای پنهان، هم عروضی و هم شاعرانه است، دروازه ای به تمرین باله و حافظه جمعی.
لندن – Secret Things، عنوان تولید جدید پم تانوویتز برای باله سلطنتی، در واقع پر از راز است - گذشته و حال، تاریخ و حال رقص، دانش ذخیره شده در بدن رقصندگان، داستان های شخصی، خاطرات و رویاهای آنها.
این محصول با حضور هشت رقصنده، شنبه شب در جعبه سیاه کوچک سلطنتی اپرای سلطنتی، تئاتر Linbury به نمایش درآمد و شامل دو اجرای دیگر از Tanovitz برای این شرکت بود: Everyone Holds Me (2019) و Dispatcher's Duet, pas de.اخیرا برای کنسرت گالا در ماه نوامبر آهنگسازی کرده است.کل نمایش تنها یک ساعت طول می کشد، اما ساعتی پر از خلاقیت رقص و موسیقی، شوخ طبعی و شگفتی هایی است که تقریباً بسیار زیاد است.
"چیزهای مخفی" از کوارتت زهی "تندیس های تنفسی" آنا کلاین با تکنوازی باشکوه و برازنده هانا گرنل آغاز می شود.هنگامی که اولین موسیقی آرام شروع می شود، او به صحنه می رود، پاهایش را رو به تماشاگر روی هم می گذارد و شروع به چرخاندن آرام آرام تمام بدنش می کند و در آخرین لحظه سرش را می چرخاند.هرکسی که در کلاس‌های باله مبتدی شرکت کرده یا دیده باشد، این را به‌عنوان موقعیت‌یابی می‌شناسد – راهی که یک رقصنده یاد می‌گیرد بدون اینکه سرگیجه بگیرد، چند چرخش را انجام دهد.
گرنل حرکت را چندین بار تکرار می کند، کمی تردید می کند که انگار می خواهد مکانیک ها را به خاطر بسپارد، و سپس یک سری گام های جانبی جهنده را آغاز می کند که یک رقصنده می تواند برای گرم کردن عضلات پا انجام دهد.در عین حال نثری و شاعرانه، دروازه ای برای تمرین باله و حافظه جمعی است، اما در کنار هم قرار گرفتنش شگفت انگیز و حتی طنزآمیز است.(او یک کت و شلوار زرد شفاف، ساق های پولک دار و تلمبه های نوک تیز دو رنگ پوشید تا به مهمانی اضافه کند؛ تشویق برای طراح ویکتوریا بارتلت.)
تانوویتز که برای مدت طولانی در گمنامی کار می کرد، یک گردآورنده رقص و یک محقق پرشور تاریخ، تکنیک و سبک رقص بود.کار او بر اساس ایده ها و تصاویر فیزیکی پتیپا، بالانچین، مرس کانینگهام، مارتا گراهام، اریک هاوکینز، نیجینسکی و دیگران است، اما اندکی بین آنها دگرگون شده است.مهم نیست که شما یکی از آنها را می شناسید.خلاقیت تانوویتز نمی‌چسبد، زیبایی او در برابر چشمان ما شکوفا می‌شود و از بین می‌رود.
رقصندگان در The Secret Things هم ​​عوامل غیرشخصی حرکت هستند و هم در ارتباطشان با یکدیگر و با دنیای صحنه عمیقاً انسانی.در اواخر تک‌نوازی گرنل، دیگران به او روی صحنه پیوستند و بخش رقص به مجموعه‌ای از گروه‌ها و برخوردهای همیشه در حال تغییر تبدیل شد.رقصنده به آرامی می‌چرخد، سفت روی نوک پا راه می‌رود، پرش‌های کوچک قورباغه‌مانند انجام می‌دهد و ناگهان به‌طور مستقیم و به پهلو می‌افتد، مانند کنده‌ای بریده شده در جنگل.
شرکای رقص سنتی کم هستند، اما به نظر می رسد که نیروهای نادیده اغلب رقصندگان را به هم نزدیکتر می کنند.در یک قسمت پر طنین، جاکومو روورو قدرتمندانه با پاهای دراز می‌پرد.در Glenn Above Grennell، او به عقب می پرد و با دست ها و پاهایش به زمین تکیه داده است.جوراب های کفش های پوینت او.
مانند بسیاری از لحظات در The Secret Things، تصاویر حاکی از درام و احساس است، اما کنار هم قرار دادن غیرمنطقی آنها نیز انتزاعی است.موسیقی پیچیده ملودیک کلاین، با پژواک ها و صدای درخشان کوارتت های زهی بتهوون، ترکیبی مشابه از دانسته ها و ناشناخته ها را ارائه می دهد، جایی که تکه هایی از تاریخ با لحظات زمان حال تلاقی می کند.
به نظر می رسد تانوویتز هرگز با موسیقی رقص نویسی نمی کند، اما انتخاب او از حرکات، گروه بندی ها و کانون ها اغلب بسته به پارتیشن به طور ظریف و شدید تغییر می کند.گاهی اوقات او تکرارهای موسیقی را رقص می کند، گاهی اوقات آنها را نادیده می گیرد یا علی رغم صداهای بلند با حرکاتی کم حرف کار می کند: یک حرکت خفیف پا، چرخش گردنش.
یکی از بسیاری از جنبه‌های عالی «چیزهای مخفی» این است که چگونه هشت رقصنده، که عمدتاً از باله گرفته شده‌اند، شخصیت منحصر به فرد خود را بدون نشان دادن آن آشکار می‌کنند.به عبارت ساده، آنها فقط در حال تمرین هستند بدون اینکه به ما بگویند که در حال تمرین هستند.
همین امر را می توان در مورد رقصندگان اصلی آنا رز اوسالیوان و ویلیام بریسول، که پاس دو در فیلم دو نفره Dispatcher's Thrill و موسیقی متن فشرده و سریع تد هرن را اجرا کردند، گفت.این فیلم به کارگردانی آنتولا سیندیکا-دراموند، دو رقصنده را در قسمت‌های مختلف سالن اپرا به نمایش می‌گذارد که رقص را برش می‌دهند و به هم می‌پیوندند: کشش آهسته پا، پرش‌های چوبی، یا اسکیت‌بازان دیوانه که روی زمین می‌لغزند، می‌توانند از پله‌ها شروع کنند. سرسرای لینبری، یا به پشت صحنه بروید.O'Sullivan و Bracewell ورزشکاران درجه یک فولاد هستند.
آخرین قطعه، Everyone Holds Me، همچنین در موسیقی متن فیلم Hearn، Tanovitz نمایش داده شد، در اولین نمایش خود در سال 2019 یک پیروزی آرام بود و سه سال بعد حتی بهتر به نظر می رسد.مانند The Secret Things، این اثر با زیبایی نقاشی کلیفتون تیلور روشن می شود و آبشاری از تصاویر رقص را ارائه می دهد، از حالت شفاف کانینگهام تا بعد از ظهر یک فاون نیجینسکی.یکی از رازهای کار تانوویتز این است که چگونه از مواد یکسان برای خلق قطعات کاملا متفاوت استفاده می کند.شاید به این دلیل که او همیشه متواضعانه به آنچه اینجا و اکنون اتفاق می‌افتد پاسخ می‌دهد و سعی می‌کند کاری را که دوست دارد انجام دهد: رقصنده و رقصیدن.